Sgeulachd na seachdaine

Thachair rudan neònach no èibhinn an-seo an seachdain seo. Madainn Di-Màirt, sheirm clag an dorais, dh' fhosgail mi agus thàinig cuideigin suas an staidhre. "Dè tha esan ag iarraidh?" smaoinich mi. Bha e coltach gun robh e ag iarraidh rudeigin a reic.
Nuair a chunnaic e mi nam sheasamh aig an doras, thuirt e: "Madainn mhath, a bheil na pàrantan a-staigh?" :o
Bha mi gun fhacal a ràdh an toiseach, an uair sin thuirt mi: "Dè na pàrantan...?" - Dh' innis e gun robh e airson sguabadairean a reic agus dh' fhaighnich e a-rithist am b' urrainn dha bruidhinn ri mo phàrantan. "Chan eil pàrantan an-seo idir!" thuirt mi. "Oh", ars esan, "tha mi duilich, eh, an tusa, eh... sibhse... bean an taighe?" Thuirt mi gur mi, agus tapadh leibh agus tioraidh.
Gun teagamh bha an duine agam, a chuala a h-uile rud bhon t-seòmar aige, dhen bheachd gun robh sin gu math èibhinn.

An latha as dèidh sin bha dùil aig cuideigin bho chompanaidh àrachais tighinn dhan taigh againn gus bruidhinn rium mu dheidhinn rud no dhà. Bha an duine agam air bruidhinn ris mar-tha aig an oifis aige, agus dh' innis e dhan duine ud gum bithinn-sa aig an taigh an latha sin.
Sheirm clag an dorais ma-tha agus dh' fhosgail mi. "Madainn mhath", thuirt mi ris an duine, agus bha esan a' coimhead rud beag troimhe-chèile. Thug e sùil air pàipear a bha na làimh agus thuirt e: "Eh, tha mi duilich, is dòcha gu bheil mi aig an doras ceàrr..." - "Cha chreid mi gu bheil", thuirt mise, "nach eil sibh a' tighinn bhon chompanaidh àrachais...?" - "Oh, tha", ars esan, "mar sin, an e is dòcha piuthair nas sìne agaibh no cuideigin eile san teaghlach a bhitheas mi a' bruidhinn ris?" Agus leugh e m' ainm bhon phàipear aige. Thuirt mi ris gur e mise sin, agus bha e troimhe-chèile dha-rìribh.

An-diugh a-nis, bha mi aig an sgoil shònraichte far a bheil mi ag obair. Bha mi nam shuidhe anns an t-seòmar teagaisg eadar dà leasan, a' sgrìobhadh rudeigin ann am faidhlichean nan sgoilearan, nuair a thàinig balach ùr a-steach. "A bheil mi ceart an-seo airson Laideann?" dh' fhaighnich e. "Tha", arsa mise agus cùm mi orm sgrìobhadh oir bha tìde gu leòr ann gus an tòisicheadh an leasan eile. Thòisich am balach na leabhraichean aige a chur air a' bhòrd agus gu h-obann dh' fhaighnich e: "Cò ris a tha an tìdsear coltach ma-tha? An e seòrsa seann bhò a th' innte?" - "Oh, chan eil fhios 'am...", thuirt mise, "ach tha i na suidhe air do bheulaibh co-dhiù." ;P Bha an nàire air gun teagamh.

Ach tha mise air mo shàrachadh le sin. Tha fios agam gu bheil coltas nas òige orm, ach chan eil mi choooo òg >:(